तिमी जन्मियौं र म जन्मिएँ

जब कोखमा प्राण दियौ
तब न खाना खायौं 
न निद्रा पायौं 
न आराम पायौ 
आफूले रातो माटो र कमेरे ढुङ्गा चपाएर पनि
घर परिवारलाई खाना पकाएरै खुवायौ ।

फेरि गर्भको मैदानमा 
म युद्ध र आन्दोलन 
मच्चाउथे 
तब तिमी मुस्कुराउदै 
मिठो स्पर्शले मलाई शान्त बनायौ र 
आफू भरिपूर्ण भएर 
अघायौं अनि मातृप्रेमको सकारात्मक उर्जा फैलायौं ।

हो, मेरी आमा तिमी 
कहिले देउराली चढ्यौ 
कहिले बेसी झर्यौं  
घाँस दाउरा सबै–सबै गर्यौं 

तर, कतैं देखिनौं बधाई भन्ने आफन्तहरु 
भेटिनौं कोही डाक्टर र नर्सहरु 
खाइनौं कहिल्यैं काजु, बदाम र ओखरहरु 
बस् आफ्नो प्राणलाई 

दाउमा राखेर 
आफूभित्र मलाई 
सुरक्षित राख्यौ 
यो सुन्दर संसार 
देखाउन 

तर, आमा, 
कता–कता म डराइरहेछु 
यो बाहिरी रङ्गमञ्चको 
दुनियाँमा म तिम्रो 
कोखमा जस्तै 
सुरक्षित हुन सकूलाँ या 
नसकूलाँ 

जे होस, आमा
तिमी जन्मियौं र 
म जन्मिएँ
अर्को धर्ती जन्माउन । 
धन्यवाद ।